Na mijn studie Filosofie heb ik een tijdje gezocht welke kant ik op wilde. Ik wilde in ieder geval werken aan maatschappelijke uitdagingen en met de voeten in de klei staan. Zodoende ben ik begonnen bij de gemeente als WEP’er (werkervaringplaats) bij het Stadsdeel Haagse Hout. Hier ontdekte ik dat ik veel energie haal om met bewoners projecten op te zetten. Dat is ook de reden waarom ik heb gesolliciteerd voor de functie Frontlijnwerker.

Samen afval aanpakken in de wijk
Als frontlijnwerker is het mijn taak om een wijk te laten participeren, oplossingen aan te dragen en te zorgen dat ze deze ook uitvoeren. Vaak loop je in je werk tegen uitdagingen aan die je niet als stadsdeel zelf kan oplossen, want het stadsdeel is maar één onderdeel van de gemeente. Zo heb ik mij in het eerste jaar voornamelijk beziggehouden met de aanpak van afval in Laak. Het afval werd hier vaak naast de containers gezet. Met de wijk bedacht ik een aanpak en voerde deze uit. Toen we de uitkomsten bekeken kwam ik erachter dat hierbij het beleid van Den Haag om enkel in het Nederlands te communiceren vaak leidt tot miscommunicatie.

Dit signaal leg je neer bij de Dienst Stadsbeheer en Communicatie om gezamenlijk te zoeken naar oplossingen, hier werkte het om bijvoorbeeld meer te werken in beeldtaal. We maakten daarna een afvalrap samen met leerlingen van de Willem Dreesschool. Het was erg veel geregel om handhavingsauto’s, vuilniswagens en veegwagens bij elkaar te krijgen. Maar het is iets moois geworden en geeft een positieve boodschap aan alle Haagse inwoners! De rap kan je hier bekijken.

De vrijheid om zelf het verschil te maken
Als Frontlijnwerker heb je erg veel vrijheid. Je mag, en moet, soms buiten de lijntjes kleuren. Vaak zijn het ook projecten waarbij je in één keer in het diepe wordt gegooid. Dit was bijvoorbeeld het geval bij de wijkagenda, waar ik mij in het tweede jaar vooral mee bezig hield. De boodschap was: “Er moet een wijkagenda komen, maar we weten niet hoe het eruit moet komen te zien; hoe je het tot stand moet laten komen; en wat erin moet komen te staan. Veel succes”.

Dat zijn wel de projecten die mij het meest triggeren. Je moet samen met de andere diensten en de wijk onderzoeken. Hoe staat de wijk er nu voor? Welke problemen hebben prioriteit? Hoe kan elke dienst zijn steentje bijdragen? Wat we willen en kunnen we bereiken? Dit vergt veel communicatie zowel met de diensten als de wijk. Aan het einde van het proces mag niemand verrast zijn wat er in de wijkagenda staat. Dit kan alleen als je zorgt dat er constant contact is met alle partijen.

Het fingerspitzengefühl krijgen
Ik merk wel dat ik echt gegroeid ben. Ik vond het bij het Haagse Hout vaak lastig in te schatten wat we wel en niet konden toezeggen vanuit het Stadsdeel. Ik merk nu dat ik echt een stuk zelfverzekerder ben en dat maakt het communiceren met de wijk en diensten makkelijker. Op dit moment is mijn grootste uitdaging om een volgende functie te vinden binnen Stadsdeel & Wijken, want mijn contract loopt in september af. Ik hoop nu vooral dat ik vanaf september een leuke baan gevonden heb, zodat ik mij verder in kan zetten voor de stad. Want wat is er nou leuker om je in te zetten voor de stad waar je woont!