Strijden voor kavel K

Het is 2007. Leidschenveen is volop in ontwikkeling. Er wordt veel gebouwd. De wijk komt langzaam tot stand. Steeds meer mensen vestigen zich op deze plek en langzaam komen er steeds meer voorzieningen in de wijk. Ik kijk op de kaart van de wijk en zie dat er wat ontbreekt. Voor kinderen van 12 jaar en ouder is er eigenlijk nog niet veel te beleven hier. Er zijn nu nog niet veel kinderen van die leeftijd in de wijk, maar ik voorzie dat dat over een paar jaar wel anders is. Mijn oog valt op Kavel K. Een braakliggend stuk land in Leidschenveen, vlak naast het spoor. Wat zou dat een fantastische plek zijn voor een mooi skatepark!

Wat volgt is een periode van zeven jaar waarin ik me hard heb gemaakt voor  de realisatie van een skatepark op Kavel K. Een periode met veel intern overleg: met de  Ontwikkelbedrijf Leidschenveen, het Ingenieursbureau, de Centrale Vastgoed Organisatie, met andere diensten over de benodigde vergunningen om te bouwen, voor de aanleg van stroom, water en riolering. Maar ook met externe partijen: de NS over de aankoop van hun stuk grond langs het spoor, het hoogheemraadschap over de afwatering, met Randstadrail en ga zo maar door. En natuurlijk met Jongerenwerk en de jonge skaters in de wijk over hoe de voorziening er uit moest komen te zien.

Zeven jaar hebben we er over gedaan, maar we hebben het voor elkaar gekregen. In 2014 hebben we het skatepark opgeleverd met een achterliggend trapveldje en zitjes. Het Plekkie – het jongerencentrum dat we hier ook  deze plek hebben gegeven- maakt integraal onderdeel uit van de skatebaan. Een deel van de gevel  van het gebouw is een kom waarin geskatet kan worden. Het is een ontzettend mooie voorziening geworden, waarmee we wereldwijd aandacht hebben gekregen voor het ontwerp dat door bureau Carve is gemaakt. Zelfs in Australië hebben we in de bladen gestaan. Door de skeeters zijn we zelfs benoemd tot 1 na beste skatelocatie in Nederland. De jongeren hebben nu een plek in de wijk waar ze terecht kunnen. Ze zijn ontzettend betrokken en zetten zich actief  in om alles schoon te houden. De betrokkenheid is groot. Onlangs is er daarom een Gulden Klinker aan ze uitgereikt.

Als ik zomers van werk naar huis fiets zie ik zo 30 jongeren gebruik maken van het skatepark. Het is mooi om te zien hoe ze elkaar de kunst van het skaten leren. Hoe ze elkaar een run op de baan gunnen. Dat maakt mij trots. We hebben het gewoon voor elkaar gekregen! En we blijven verder luisteren en kijken. Er was vraag naar een parkeervoorziening naast het park. Dat wordt nu aangelegd. Er komt verlichting. En een watertappunt. Er ligt een verzoek om van het voetbalveldje achter het skatepark ’s winters om te toveren tot een klein schaatsbaantje. Hartstikke leuk toch? Eens kijken hoe we dat kunnen faciliteren.